பேழை இல்லை இதயத்தைப் பூட்டி வைக்க

பேழை இல்லை இதயத்தைப் பூட்டி வைக்க! அவன் 

கோழை அல்ல தோழமை எள்ளி நகைக்க!

வாள் கண்டு அஞ்சாத வாலிபன் - இன்று அவள்

தாள் கண்டு தயங்கிநிற்கும் வயோதிகன்! 

ஆயிரம் குதிரைகளைக் கொன்று குவித்தவன் - பசும்

பயிரை-ஒத்த குமரிகண்டு தலை கவிழ்ந்தவன்!

எங்கு செல்வது?

யாரிடம் சொல்வது?

எப்படி வெல்வது? 

கண்டான் ஒரு வழி --

காகிதம் எடுத்தான்,

கண்களை மூடினான்! 

கதிரவன் மங்கியது, 

காதல் தங்கியது, 

கவிதை பொங்கியது!

பொங்கிய சோற்றையும் - உள் 

வாங்கிய காற்றையும் காக்க வைக்கலாகாது!

தேங்கிய காதல் கவிதையும் அப்படித் தான்!

மடலைப் படித்து முடித்து மடித்தான் - வீரனாய் 

மனத்தைக் கடித்து ஒடித்து நடித்தான்!

வழியில் அவளெதிரே நின்றான் - பின் அவளை 

விழியால் ஒருமுறை தின்றான்! கன்னங்

குழியில் காணாமல் சென்றான்!

புறக்கண்கள் நான்கும் மகிழ்ந்து பேசின!

அகக்கண்கள் இரண்டும் கலந்து வீசின! 

நாணம் அவளைப் பற்றிக் கொண்டது - பேச்சில் 

ஊனம் அவளை தொற்றிக் கொண்டது - காதல்

பானம் அவளுடலில் ஊற்றி கொண்டது 

சிரித்துக்கொண்டே பின்வாங்கினாள்!

புரிந்துகொண்டே முன் நோக்கினான்!

"பார்க்கலாம், நாளை!" சென்றாள் அவள்.

"பார்க்கிலா? எவ்வேளை?" என்றான் அவன்! 

ஆம், நாளை தெரியும் - அந்த கவிதை 

கதையா? கற்பனையா? அல்ல காவியமா என்று!